- عماد قزوینی (عِ دِ قَزْ)
میر عماد قزوینی،). خطاط مشهور (961- 1024 هجری قمری). نام اوعمادالملک قزوینی حسنی بود و در خطنویسی به خصوص خطنستعلیق دستی توانا داشت. به همین جهت ’خط میر’ برای حسن خط مثل بوده است. و برخی خط او را بر خط میر علی تبریزی ترجیح داده اند. در سال 1024 هجری قمری شاه عباس صفوی وی را متهم به پیروی از مذهب تسنن کرده امربه قتل وی داد و در آخرین شب ماه رجب همین سال در راه حمام وی را به قتل رساندند. و گویند که یکی از تلامذۀ او به نام ابوتراب خطاط اصفهانی جنازه وی را در دروازۀ طوقچی دفن کرد. و چون می خواست برای استاد خود مقبره ای بسازد وی را مانع شدند و فرزندان و یاران او را نیز طرد کردند و به قولی آنان به روم پناهنده شدند. خاندان عمادالملک قزوینی همگی را خطی خوش بود و در این فن مهارت داشتند از آن جمله اند: فرزندش میرزا ابراهیم، دخترش گوهرشاد، نوه اش محمدامین، دخترزادگانش میر رشید و میر عبدالرزاق و میر یحیی، دامادش میر محمدعلی که همسر گوهرشاد بود. میرعماد را طبع شعر نیز بود و پاره ای از اشعار او در ’امتحان الفضلاء’ میرزای سنگلاخ نقل شده است. او راست: آداب المشق، در طریق نگارش خط نستعلیق. (از الذریعه ج 9 ص 767 از تذکرۀ نصرآبادی فصل هفتم ص 207 و امتحان الفضلاء ج 1 ص 279 و ج 2 ص 381 و 397 و روز روشن ص 474 و تذکرۀ حسینی ص 213 و تاریخ عالم آرای عباسی ص 895 و روضهالصفویه و نشریۀ دوستداران کتاب، سال 1331 هجری شمسی). و نیز رجوع به فهرست کتاب خانه مدرسه عالی سپهسالار ج 2 ص 2 شود